“Süre isteyip hazırlık yaptıktan sonra cevaplarız” demek akla gelebilir. Ancak benim söz ettiklerim hazırlıksız olduğunuz değil, “hiç cevaplamak istemediğiniz” sorular.
Üç alternatif var gibi görünüyor:
(1) “Dürüstçe cevaplarım”:
Bu bizi hiç istemediğimiz yerlere götürebilir. Bilinmesi bize zarar verecek, hatta anlaşmayı engelleyecek bilgileri paylaşmak anlamına gelebilir.
(2) ”Bunu cevaplamamayı tercih ederiz derim”:
Bu cevap da ilişkiye zarar verebilir. Insanlar genellikle bilgiyi “saklayanlardan” hoşlanmazlar ve onlara güvenmezler. Müzakerenin havasını soğutmuş olmanız da cabası.
(3) “Yalan söylerim”:
Aldatmak çok risklidir. Bizi aldatan insanlardan hoşlanmayız, onlara güvenmeyiz ve aynı şekilde karşılık vermek isteriz.
Hiç biri doğru alternatif gibi gelmiyor, değil mi? Peki sizce cevaplamak istemediğimiz / zor sorulara karşı ne yapmalı? Dördüncü ve uygun bir alternatif ne olabilir?
Biraz ön çalışma ve hazırlık gerektiren dördüncü seçeneğimiz:
“Tatlılıkla konuyu değiştirmek, yani azıcık saptırmak.”
Uygulanması herkes için kolay değil. Bazılarımızda bu doğal bir yetenek olarak var, onların işi kolay, ancak dediğim gibi önceden hazırlık yapan herkesin becerebileceği bir şey.
İnsanlar bir şeyleri saklamaya çalışanları değil, soru soranları daha çok seviyorlar. Öyleyse, soruya -konudan fazla kopuk olmayan- bir karşı soru ile cevap verebiliriz. Bu her zaman ilk sorunun izini kaybettirmez ama özellikle ikili görüşmelerde faydalıdır. Yani ilk soruyu soran her zaman geri dönüp sorusunu tekrarlamaz.
Öncelikle, karşılaşabileceğimiz ve cevap vermek istemediğimiz soruları müzakere öncesi tahmin etmeye çalışmalıyız. Sonra bu soruların her birini hangi “karşı sorularla geçiştireceğimize” karar vermeliyiz ve mümkünse kendi takım arkadaşlarımız arasında bu durumun bir provasını yapmalıyız.